ေရာင္စံုပန္းၿခင္း တစ္ခု . . .
စတုတၳတန္း ေက်ာင္းသား/သူမ်ားေကာင္းမႈ။
အဖူး အငံု
ပြင့္ရံု ပြင့္ခ်ပ္၊ ပြင့္ဖတ္ၫိႈးေရာ္
ေသာ္က ဇီဇဝါ၊ စၾကာ ပုဏၰရိတ္
သြယ္ခ်ိတ္ ကံုးယွက္၊ မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ႔
သူ႔အတြက္ေလ . . . ။
ဖိနပ္မဲ့ ေၿခဖဝါး၊ ေမးခိုင္ပိုးစားၿခင္း
ထင္ရႈးသားေသတၱာ၊ လဲေလ်ာင္းစရာ ... ။
သြားေပဦးေတာ့ကြယ္ . . .
ဘုန္းၾကီးအိုတစ္ပါးထံ၊ ဝတၳဳေငြငါးက်ပ္ ႏွံအပ္
သရဏဂံု ဆည္းကပ္ေလ . . . ။
ေကာင္းရာဘံုဘဝ ေရာက္ပါေစ . . . ။
အမိကို ကူ . . .
အဖကို ကူ . . .
အပူမွ် ယူ . . .
ခဲတံမဲ့ သူ . . .
စာအုပ္မဲ့ သူ . . .
မုန္႔ဖိုးမဲ့ သူ . . .
အလွဴေငြ မထည့္ႏိုင္သူ . . .
အပူအားလံုး ၿငိမ္းေပါ့။
ေသတၱာဖံုးရိုက္ပိတ္၊ လွ်ာအဆိပ္သင့္
ရင္နင့္ေနခိုက္၊ ရႈိက္သံ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္
‘သံစူးသတဲ့ . . . ေတာ္တို႔ေရ . . .’
အေၾကာ္သည္အေမ ေၿမလူးေလရဲ႕။
စာသင္ခန္းမ
ေနာက္ဆံုးတစ္ေနရာ
လစ္ဟာေနမွာ . . . ။
ေက်ာင္းေခၚၾကိမ္ စာရင္း
မင္းနာမည္ ေက်ာ္ဖတ္ရေတာ့မွာ . . . ။
ေလ့က်င့္ခန္းစာအုပ္
တစ္အုပ္ ေလ်ာ့သြားမွာ . . . ။
ခံုေပၚ မတ္မတ္
ရပ္ရမယ့္ ၿပစ္ဒဏ္
မင္းဝိဉာဥ္ မခံစားေစေတာ့ . . . ။
‘သင္ သြားလိုရာ . . . သြားႏိုင္သည္ . . .’
မၾကားဝံ့ဝ့ံ၊ ႏႈတ္ဆြံ႕ရႈိက္ငင္ . . .
တစၿပင္ အထြက္
ေႏွာင့္ယွက္ဆဲ အသံေတြ၊ မနက္ၿဖန္ နံနက္
ေက်ာင္းအတက္မွာ၊ ဆရာမလက္
ေခါင္းေလာင္းအထိုး ခက္ေပလိမ့္။
မအိ
(ရႈမဝ၊ ဇူလိုင္၊ ၁၉၈၂ ခု)
